اختلالات عملکرد تیروئید و آنتی‌بادی‌های تیروئید یک دهه پس از شروع جایگزینی با نمک یددار: مطالعه تیروئید تهران

مقدمه: افزایش آنتی‌بادی‌های تیروئید پس از اصلاح کمبود ید در برخی از مطالعات گزارش شده، اگر چه ارزش بالینی آن هنوز نامشخص است. این مطالعه یک دهه پس از اجرای برنامه کشوری مصرف نمک یددار به بررسی شیوع اختلالات عملکرد تیروئید و آنتی‌بادی‌های تیروئید در بزرگسالان تهرانی می‌پردازد. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع مقطعی بوده و به روش نمونه‌گیری منظم، 1434 فرد بالای 20 سال را که از آذر 1378 تا شهریور 1379 در مطالعه قند و لیپید تهران شرکت کرده بودند, بررسی نموده است. در یک نمونه خون وریدی ناشتا TSH و T4 سرم, T3 uptake و آنتی‌بادی‌های آنتی‌تیروپروکسیداز (TPOAb) و آنتی‌تیروگلوبولین (TgAb) و در زیر نمونه‌ای تصادفی از 160 نفر غلظت ید دفعی ادرار اندازه‌گیری شد. کم‌کاری تیروئید آشکار و تحت بالینی براساس μU/mL5/3TSH > و به ترتیب FT4I پایین) 1(< و طبیعی و پرکاری تیروئید آشکار و تحت بالینی بر اساس μU/mL 3/0TSH < و به ترتیب FT4I بالا )2/4(> و طبیعی تعریف شد. یافته‌ها: میانه غلظت ید دفعی ادرار μg/dL 5/18 بود. شیوع کلی گواتر با افزایش سن کاهش یافته و در زنان بالاتر از مردان بود (0/33% در برابر 5/15%, 001/0p داشتند. همچنین TgAb+, μU/mL 5/3TSH > و گواتر بیشترین قدرت پیش‌گویی را برای TPOAb+ داشتند و TPOAb+,μU/mL 5/3TSH >, عدم مصرف سیگار و جنس مؤنث بیشترین قدرت پیش‌گویی را برای TgAb+ نشان دادند. وارد کردن مقادیر مختلف TSH در مدل نشان داد که μU/mL 3/0TSH > قدرت پیش‌گویی برای TPOAb+ (77/1=OR, 05/0p قدرت پیش‌گویی برای TgAb+ (73/1=OR, 05/0p